Σ΄ευχαριστώ μικρέ μου Άγγελε, για την δύναμη που μου έδωσες να συνεχίσω τον αγώνα.. για την ελπίδα και το πείσμα για ζωή που με δίδαξες. Για το Φώς που ακτινοβόλησες....με τα μικρά, Πελώρια σου μάτια!

Το τελειωτικό κτύπημα φάνηκε να έρχεται στο σβήσιμο της μέρας. Μου το φύλαγε σαν κρυμμένο άσσο στο μανίκι η σκληρή πραγματικότητα. Από το πρωί είχε αρχίσει να μου δείχνει πως δεν αστειεύεται, δεν ήθελε να μου αφήσει κανένα περιθώριο να την αμφισβητήσω, να την πολεμήσω.. εγώ καμωνόμουν πως αντέχω...έτσι πίστευα τουλάχιστον..Ώσπου είδα αυτό το λιπόσαρκο βρεφικό κορμάκι...ώσπου με είδαν αυτά τα ανυπεράσπιστα μάτια...δεν κοίταγαν, μιλούσαν..κραύγαζαν...τρυπούσαν την ψυχή...σαν φλογερά βέλη την διαπερνούσαν..Και τότε λύγισα..παραδέχτηκα την ήττα από την σκληρή, ανελέητη πραγματικότητα...η ψυχή πονούσε από αυτό το βλέμμα της απόγνωσης, του φόβου από το βλέμμα που ζητούσε βοήθεια..αλλά και απαντήσεις..
Καί όμως...η ήττα από την πραγματικότητα ήταν πρόσκαιρη..
Όσο αδύναμο έδειχνε το λιπόσαρκο βρεφικό κορμάκι, τόση δύναμη και ζωντάνια έβγαινε από αυτά τα μάτια...τόση ελπίδα και πείσμα για ζωή...
Ναί το νιώθω τώρα.. γέμισαν με Φώς και ελπίδα την ψυχή μου... αυτά τα μικρά..Πελώρια μάτια! Σ΄ευχαριστώ μικρέ μου Άγγελε, για την δύναμη που μου έδωσες να συνεχίσω τον αγώνα.. για την ελπίδα και το πείσμα για ζωή που με δίδαξες. Για το Φώς που ακτινοβόλησες....με τα μικρά, Πελώρια σου μάτια!

Άλλη μια μαγική στιγμή ... ένας υποσιτισμένος άγγελος στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Η προσωποποίηση της ίδιας της ζωής ... η ιστορία του πολύ μεγάλη. Η μητέρα του από την Συρία, τον γέννησε εδώ στην Ελλάδα. Είναι μόνο 2 μηνών. Ο πατέρας του αγνοείται. Ο ίδιος το έσκασε μέσα στην κοιλιά της μαμάς του. Περνάει άσχημα και εδώ στην Ελλάδα, έπρεπε να ζυγίζει 4.5 κιλά τουλάχιστον, σήμερα που ήρθε στο ιατρείο ζύγιζε κάτω από 3.5 κιλά ... έπαθε σοκ η παιδίατρος μας. Ο μικρός όμως άγγελος έσφυζε από ζωή. Θα τον ξανά δούμε σε 2 βδομάδες πάλι.