Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

H Πολιτεία συνεχίζει να παρανομεί χρεώνοντας τους ανασφάλιστους ασθενείς.

Αυτή η επιστολή εστάλει σε ασθενή του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού πρίν από λίγες μέρες ( 18-3-2016 ) με την οποία το νοσ. Γεννηματάς του ζητά να πληρώσει τα νοσήλεια από επέμβαση που έγινε το 2014 διαφορετικά εντός δέκαπέντε ημερών το χρέος θα πάει στην εφορία.
Να υπενθυμίσω πως τον Νοέμβριο του 2014 που έγινε η επέμβαση ( ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής) βάσει του νόμου για τους ανασφάλιστους που είχε ψηφιστεί από τον Αύγουστο του 2014, έπρεπε η περίπτωση του ασθενούς να εξεταστεί από τριμελή επιτροπή και ως ανασφάλιστος να μην χρεωθεί. Τριμελής επίτροπή ποτέ δεν συνεδρίασε.
Να υπενθυμίσω πως πρίν από ένα μήνα ψηφίστηκε ο νέος νόμος για τους ανασφάλιστους ασθενείς σύμφωνα με τον οποίο μόνο το ΑΜΚΑ αρκεί κατά την εισαγωγή για να μην χρεωθεί ο ασθενής. Πρέπει όμως εδώ να υπενθυμίσω πως αυτός ο νόμος ακόμη δεν έχει μπεί σε εφαρμογή γιατί εντελώς ανεξήγητα δεν έχουν βγεί ακόμη οι ΚΥΑ.
Επομένως ισχύει ο νόμος του 2014 με τις τριμελείς επιτροπές.
Συνεδριάζουν ή δεν συνεδριάζουν;
Οι ανασφάλιστοι ασθενείς τελικά βάσει ποιού νόμου νοσηλεύονται;
Η πολιτεία γιατί συνεχίζει να παρανομεί;
Το χρέος του συγκεκριμένου ασθενούς θα το σβήσουμε όπως έχουμε σβήσει και όλα τα χρέη των ασθενών μας από το 2011 μέχρι σήμερα.
Τα ερωτήματα όμως παραμένουν και γυρεύουν επειγόντως απαντήσεις.
Το όνομα του ασθενούς το έχουμε σβήσει για ευνόητους λόγους.

Φωτογραφία του Γεώργιος Βήχας.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Απάντηση με ονοματεπώνυμο στην ανώνυμη ''συνάδελφο'' και στον ρατσισμό γενικότερα.

Τα τελευταία 24ωρα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ''καταγγελία'' μιας γιατρού για την συμπεριφορά των προσφύγων απέναντι στους γιατρούς που τους παρέχουν βοήθεια. Ως γιατρός που από την πρώτη στιγμή παρέχω ιατρική βοήθεια στους πρόσφυγες ( λιμάνι Πειραιά Ε1, Ε2. Πέτρινο αλλά και Ελληνικό) νιώθω την ανάγκη αλλά και την υποχρέωση να δηλώσω πως η δική μου εμπειρία αλλά και δεκάδων συναδέλφων μου είναι εντελώς αντίθετη από εκείνη της ''συναδέλφου''.
Στην συμπεριφορά τους κυριαρχεί η ευγένεια, η καρτερικότητα, καθόλου επιθετικοί το αντίθετο, νιώθουν απεριόριστη ευγνωμοσύνη για όλους τους αλληλέγγυους πολίτες που τους βοηθούν. Ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν μπορέσαμε να δώσουμε άμεση λύση στο πρόβλημα τους εισπράτταμε και εισπράττουμε το χαμόγελο τους. Τηρούν την σειρά προτεραιότητας με σεβασμό μεταξύ τους ακόμη και στις περιπτώσεις που η αναμονή για εξέταση είναι αρκετά μεγάλη. Κάθε φορά γίνομαι μάρτυρας του ισχυρού δεσμού που υπάρχει στις οικογένειες τους, με πόση αγάπη κρατούν οι μητέρες τα άρρωστα και ταλαιπωρημένα παιδιά στην αγκαλιά τους. Ή τον νεαρό πρόσφυγα που σαν φύλακας άγγελος κρατούσε σφιχτά το χέρι της μητέρας του που είχε βιαστεί στην Τουρκία, τον πατέρα που όσο περιμέναμε το ασθενοφόρο για να μεταφέρει την 17χρονη κόρη του στο νοσοκομείο με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα ήταν συνεχώς δίπλα της, την χάιδευε και την φιλούσε με στοργή και η αγωνία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του.
Την έγκυο στον όγδοο μήνα που πονούσε και ενώ το ασθενοφόρο αργούσε πολύ, εκείνη και ο σύζυγος της ούτε μια στιγμή δεν δυσανασχέτησαν.
Πάρα πολλά τα παραδείγματα, που όλα μαρτυρούν πως αυτοί οι άνθρωποι παρά την τραγωδία που έχουν ζήσει και ζούν, παρά την εξαθλίωση τους, παρά την ανασφάλεια και αβεβαιότητα για την τύχη τους, παραμένουν Άνθρωποι, δεν χάνουν την ευγένεια τους, και με πολλούς τρόπους και σε κάθε ευκαιρία εκφράζουν με γενναιοδωρία την ευγνωμοσύνη τους.
Αυτό που με διδάσκουν εκείνοι με την συμπεριφορά τους σε αυτές τις πολύ δύσκολές στιγμές τους, είναι πολύ πολύ μεγαλύτερο απο αυτό που τους προσφέρω εγώ.
Η ΄΄καταγγελία'' της ''συναδέλφου'' δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα που βιώνουμε όσοι βρισκόμαστε δίπλα στους πρόσφυγες.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Συνομιλία με τμικρό θεατή από την παράσταση στα ΚΑΜΙΝΙΑ!

Ρώτησα ένα αγοράκι μετά την παράσταση σήμερα: ''τι σου άρεσε περισσότερο από το έργο; ''
'' Εσύ '' μου απαντά και με ξαφνιάζει
'' Εγώ ο κακός Μπίξεν; Τι σου άρεσε από τον κακό Μπίξεν'' τον ρωτάω''
Και μου απαντάει με ένα μεγάλο χαμόγελο: '' Μου άρεσε όταν σε νίκησε ο παππούς Αγησίλαος στο τέλος και έπεσες κάτω ξερός!''
Σε κάθε παράσταση περιμένουμε στο τέλος με πολύ ενδιαφέρον τα σχόλια και την κριτική των παιδιών. Η ικανοποίηση μας δεν περιγράφεται όταν διαπιστώνουμε πως ο παππούς Αγησίλαος, η Νεφέλη, η Αριάδνη, η Σοφία, Η Νεράιδα αλλά και τα τρία ξωτικά Φρίξεν, Σφίξεν, Μπίξεν, ''μίλησαν'' ο καθένας με τον δικό του τρόπο αποτυπώνοντας στις ψυχές των παιδιών διαφορετικά συναισθήματα. Και κάθε φορά διαπιστώνουμε πως αυτά που τελικά κυριαρχούν είναι η χαρά, η αισιοδοξία, η ευτυχία και η ανακούφιση από την νίκη του καλού και την γελοιοποίηση και την ήττα βέβαια στο τέλος του κακού. Εκτός από τα λόγια τους η χαρά και η ευτυχία τους φαίνεται στα γελαστά τους πρόσωπα και τα φωτεινά τους μάτια!

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΗΣ Ε1 ΠΥΛΗΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ


Το πρόσωπο του νεαρού από την Συρία είχε αρχίσει να γαληνεύει καθώς έπαιρνε με τον νεφελοποιητή το φάρμακο για την λοίμωξη του αναπνευστικού που μόλις είχε διαγνωσθεί. Καθώς έπαιρνε τις τελευταίες οδηγίες σχετικά με την αντιβίωση που θα ολοκλήρωνε την θεραπεία, η ψυχή μου σφίχτηκε όταν συνειδητοποίησα πως δεν τον περιμένει ένα κρεβάτι, ένα ζεστό σπίτι, αλλά πηγαίνει σε μια σκηνή έξω στο κρύο και τη βροχή. Εδώ και κάμποση ώρα άκουγα τον αέρα και την βροχή, μόλις εκείνη τη στιγμή όμως συνειδητοποιούσα πως όλοι οι ασθενείς και ήταν αρκετοί σήμερα που είχαν πυρετό, ανάμεσα τους και αρκετά παιδιά, θα συνέχιζαν να ζούν σε αυτές τις άσχημες συνθήκες. Και καθώς αυτές οι σκέψεις πλάκωναν την ψυχή, όπως πολλές φορές συμβαίνει αυτά τα δύσκολα χρόνια, εκεί που αισθάνεσαι πως σε παίρνει από κάτω, γίνεται κάτι και παίρνεις δύναμη. Ξαφνικά ακούω δίπλα μου ένα 10 χρονο παιδάκι - από το Αφγανιστάν όπως μου είπε αργότερα-να μιλάει με άψογα Αγγλικά αλλά και με άψογη προφορά, κάνοντας τον διερμηνέα για την άρρωστη αδελφή του που την εξέταζε η παιδίατρος. Ενώ αρχικά ήταν αυτά τα άψογα αγγλικά που τράβηξαν την προσοχή μου, αυτό που με ταρακούνησε στην κυριολεξία ήταν το ίδιο το παιδί. Εξέπεμπε μια δύναμη και μια ηρεμία απίστευτη! Μια δύναμη και μια ηρεμία που τα μετέδιδε αυτόματα και η ψυχή μου με μιας φωτίστηκε. Η όψη του, το βλέμμα του, ο λόγος του, δεν φανέρωναν όλη αυτή την οδύσσεια που έζησε και ζούσε, όλες τις κακουχίες που είχε βιώσει και βίωνε...Άθελα του εκείνη τη στιγμή αυτό το προσφυγόπουλο με μια ψυχή χιλιοτραυματισμένη, έδινε δύναμη, μπόλιαζε με ελπίδα και κουράγιο κάποιον που ήταν εκεί για να προσφέρει βοήθεια. Αυτός ο μικρός Άγγελος είχε αντιστρέψει τους ρόλους και η βοήθεια που μου πρόσφερε χθές το απόγευμα στο ιατρείο της Ε1 πύλης στον Πειραιά, ήταν απίστευτα μεγάλη!
Τον ευχαριστώ πολύ!