ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ ΣΤΟ ΜΚΙΕ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Σήμερα, δύο μέρες μετά τις συγκλονιστικές στιγμές στο Σύνταγμα, και πάλι με τον Μίκη και τον Γλέζο στο ΜΚΙΕ αυτή τη φορά, στην τελευταία συνάντηση των μελών του μετώπου ΕΛ.ΛΑΔ.Α. Παρόντες ο Κοτζιάς, ο Μητρόπουλος, ο Μαριάς και πολλοί άλλοι. Κατά την διάρκεια της συζήτησης, από την αρχή υπήρχε μια ένταση μεταξύ του Μίκη και του Γλέζου, μια ένταση που είχε να κάνει με ένα παράπονο του Γλέζου από την ημέρα της διαδήλωσης. Στα πρόσωπα και των δύο ήταν αποτυπωμένη η ταλαιπωρία από την περιπετειώδη διαδήλωση. Κάποια στιγμή ο Γλέζος δεν άντεξε και φώναξε στον Μίκη: << Μίκη έχω ένα παράπονο από σένα. >>
Ο Μίκης φανερά αιφνιδιασμένος: << Τι παράπονο Μανώλη μου; >>
Γλέζος: << Ο αληθινός ηγέτης είναι αυτός που πάει πρώτος στην διαδήλωση και μετά ακολουθεί ο λαός! Όχι πρώτα να πηγαίνει ο λαός και μετά να έρχεται αυτός με θριαμβευτική είσοδο! >>
Μίκης: << Δεν καταλαβαίνω Μανώλη γιατί μου το λές αυτό. >>
Γλέζος: << Είχαμε συμφωνήσει να περάσεις να με πάρεις από τους στύλους του Ολυμπίου Διός και εσύ με έστησες. Αντί να με πάρεις προτίμησες να κάνεις θριαμβευτική είσοδο, μπροστά οι μοτοσυκλετιστές και πίσω ο αυτοκράτορας, εσύ! >>
Μίκης: << Δεν καταλαβαίνω τι λές Μανώλη μου. Εκείνοι ήρθαν και με πήραν από το σπίτι και νόμιζα πως άλλαξαν τα σχέδια. >>
Όση ώρα μιλούσαν και φορτιζόντουσαν συναισθηματικά, άρχισαν και οι δύο να δυσπνοούν, ήπια αρχικά αλλά πολύ έντονα στην συνέχεια.
Στο διπλανό δωμάτιο ήταν το φαρμακείο. Πήγα αμέσως πήρα δύο εισπνεόμενα Aerolin και με πολύ μεγάλη προσπάθεια κατάφερα να σταματήσουν να τσακώνονται και να κάνουν εισπνοές με το φάρμακο. Σε λίγο είχαν συνέλθει από την δύσπνοια και είχε λυθεί και η παρεξήγηση μεταξύ τους!

Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα πως εκείνο το βράδυ είχα ζήσει ακόμη μια μοναδική και ιστορική στιγμή με αυτούς τους δύο Εθνικούς ήρωες! 

VIDEO - ΣΥΝΤΑΓΜΑ 12/2/2012 - ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΜΑΣ ΡΙΧΝΟΥΝ ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Προσπαθώ να '' αφομοιώσω '' ὀλο αυτό το μεγάλο που έζησα για να μπορέσω να το περιγράψω. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει καταννοητό αυτό που λέω αλλά για να μπορέσω να ανταποκριθώ σε αυτό που είχα αναλάβει αυτή τη μέρα έπρεπε να είμαι '' έξω'' από που συνέβαινε. 
Ας τα πάρω από την αρχή.
Μόλις έφτασαν στο Σύνταγμα ο Μίκης με τον Γλέζο, αρχίσαμε να περπατάμε πρός το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη, με πολύ δυσκολία από τον πολύ κόσμο που είχε ήδη συγκεντρωθεί στο κάλεσμα τους. Μόλις φτάσαμε αντικρύσαμε τα ΜΑΤ τα οποία ήταν ακριβώς απέναντί μας. Μέχρι και εκείνη τη στιγμή, και ενώ η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ηλεκτρισμένη και από τον όγκο αλλά και από το πάθος του κόσμου που ακολουθούσε αυτά τα δύο σύμβολα, πίστευα πως τα ΜΑΤ δεν θα χτυπούσαν Πίστευα αφελώς, και ενώ είχα ζήσει την θηριωδία τους τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο, πως από σεβασμό σε αυτά τα δύο  Εθνικά σύμβολα ή αν δεν σεβόντουσαν αυτό τουλάχιστον από σεβασμό στην ηλικία τους δεν θα χτυπούσαν! Έκανα λάθος. Μόλις είδαν πως πλησιάζαμε άρχισαν να ρίχνουν στην κυριολεξία επάνω μας τόνους χημικών. Ο Γλέζος λιποθυμάει και κάποιοι τον μεταφέρουν σηκωτό. Πολύ αργότερα έμαθα πως τον πήγαν μέσα στην Βουλή όπου και τον συνάντησα στο ιατρείο της Βουλής όταν μπήκαμε με τον Μίκη. Φόρεσα αμέσως την ειδική μάσκα που μας είχαν προμηθεύσει με τον Μίκη και τον βοήθησα να την φορέσει και κείνος. Δυστυχώς την προηγούμενη μέρα που μας την είχαν δώσει κανείς δεν μας είπε πως για να λειτουργήσουν έπρεπε να αφαιρέσουμε μια βαλβίδα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να αναπνεύσουμε και αναγκαστικά την βγάλαμε και φορέσαμε τις μάσκες χειρουργείου που είχα μαζί μου. Ήταν όμως πολύ αργά..Τα πνευμόνια είχαν γεμίσει χημικά. Έσβησαν τα πάντα γύρω μου. Προσπαθούσα μέσα στον πανικό να δώσω τις πρώτες βοήθειες στον Μίκη ο οποίος άρχισε να παραπατάει. Ευτυχώς είχαμε μαζί μας το αναπηρικό καρότσι. Βάζω τον Μίκη να καθήσει, έχω συνέλθει και εγώ κάπως και του δίνω τις πρώτες βοήθειες. Από παντού ακούγονται φωνές πανικού, άνθρωποι που ανασαίνουν με δυσκολία. Μόλις συνέρχεται ο Μίκης τον απομακρύνω αρχικά με το καρότσι, αλλά όταν συνειδητοποιεί πως απομακρυνόμαστε σηκώνεται όρθιος και γυρίζει πρός τα πίσω. Προσπαθώ να τον εμποδίσω λέγοντας του πως πρέπει να απομακρυνθούμε λίγο για να συνέλθει και επιστρέφουμε αργότερα. Ο Μίκης γίνεται έξαλλος! Θηρίο ανήμερο! Μου λέει με την βροντερή του φωνή: << τι φοβόσαστε μωρέ! αυτοί- δείχνοντας τα ΜΑΤ - σας φοβίζουν! Τι να μου κάνουν εμένα τα χημικά τους, παχνιδάκι είναι μπροστά στα αληθινά όπλα που πολεμούσα σε όλη μου τη ζωή! Τι τους φοβόσαστε μωρέ, γυναικούλες είναι, δειλά ανθρωπάκια δεν τα βλέπετε! >> Απευθυνόμενος στους αστυνομικούς τους φωνάζει με μια ντουντούκα που του είχαν φέρει εν τω μεταξύ: << Δεν σας φοβάμαι εσάς και τα νεροπίστολά σας: >>
Αυτοί απαντούν και πάλι με δακρυγόνα. Αυτή τη φορά καταφέρνω και τον απομακρύνω. Φτάνουμε 200 μέτρα πιο πέρα όπου είναι το αυτοκίνητο του Μίκη. Τα επεισόδια έχουν γενικευτεί. Παντού δακρυγόνα και κόσμος να τρέχει. Με τον Μίκη τραγουδούμε μαζί το'' η ζωή τραβά την ανηφόρα''. Στιγμές μοναδικές! Στιγμές που χαράσσονται μέσα μου ανεξίτηλα!
Μετά από λίγο ο Μίκης αποφασίζει να μπούμε στην Βουλή όπου ψηφίζουν το νέο μνημόνιο. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε. Δεν είναι εύκολο γιατί παντού υπάρχουν αστυνομικοί που έχουν αποκλείσει όλους τους δρόμους. Σε κάποιο από αυτά τα μπλόκα κατεβαίνω από το αυτοκίνητο και λέω στον επικεφαλής: << στο αυτοκίνητο είναι ο Μίκης και θέλουμε να πάμε στην Βουλή >> . Ευτυχώς μας αφήνει και περνάμε. Μετά από λίγο μπαίνουμε στο κοινοβούλιο. Μια σημαντική λεπτομέρεια! Ο Τσίπρας σύμφωνα με το σχέδιο σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δώσει στον Μίκη και στον Γλέζο έπρεπε να βγεί από την Βουλή και να τους συναντήσει μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Δεν βγήκε ποτέ! Δεν τους συνάντησε ποτέ! 
Όταν μπήκαμε στην Βουλή συναντούμε τον Γλέζο και τους λέω να πάμε στο ιατρείο να τους εξετάσω. Ο Μίκης φωνάζει έξαλλος: αν ψηφίσετε σήμερα το μνημόνιο ψηφίζετε τον θάνατο της Ελλάδας! Προδότες! Οι φωνές του ακούγονται παντού μέσα στη Βουλή. Όταν του λέω να πάμε πρώτα στο ιατρείο και μετά να μπούνε στην ολομέλεια μου απαντα με δυνατή φωνή: << όταν είμαι σε επαναστατική έξαρση δεν παθαίνω τίποτα! Γι αυτό μην φοβάσαι γιατί τώρα είμαι σε επαναστατική έξαρση! >> Παρ΄όλα αυτά τους πείθω και πάμε στο ιατρείο. Είναι και οι δύο πολύ καλά. Θαυμάζω την αντοχή αυτών των ανθρώπων! Με μισό πνευμόνι και οι δύο και είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από μένα. Κάποια στιγμή για να δώ τις δυνάμεις του λέω στον Γλέζο να μου σφίξει τα χέρια. Παρά λίγο να μου τα σπάσει!
Όταν μπήκαν μέσα στην αίθουσα της ολομέλειας εγώ έμεινα μόνος και παρατηρούσα αυτούς που περνούσαν από δίπλα μου τον Παπαδήμο, τον Βενιζέλο, Χρυσοχοίδη και τους υπόλοιπους γραβατομένους φονιάδες της πατρίδας. Περπατούν σαν ψυχροί δολοφόνοι, ανέκφραστοι, με παγωμένο πρόσωπο!  Έξω καίγεται η Αθήνα! Εδώ μέσα δεν τους καίγεται καρφάκι! 
Κάποια στιγμή ανοίγει μια πόρτα από την αίθουσα της ολομέλειας και βγαίνει φουριόζος ο πρόεδρος της Βουλής, ο Πετσάλνικος. Μόλις με βλέπει γουρλώνει τα μάτια και οπισθοχωρεί έντρομος. Εκείνη την  ώρα συνειδητοποιώ πως είναι η εμφάνιση μου. Η χειρουργική μάσκα κρέμεται από τον λαιμό μου, μυρίζω από πάνω έως κάτω χημικά, το πρόσωπο μου άσπρο από το μαλόξ το οποίο έχει απλωθεί στο μπουφάν μου, τα μαλλιά μου ανακατεμένα. Προφανώς ο Πετσάλνικος ο οποίος δεν γνωρίζει πως συνοδεύω τον Μίκη, νομίζει πως έχουν μπουκάρει στην Βουλή οι διαδηλωτές! Τον αφήνω να το νομίζει, δεν του λέω τίποτα, θέλω να ζήσει αυτόν τον φόβο όσο περισσότερο γίνεται! Τον κοιτάω αγριεμένος! Και δεν προσποιούμαι! Δυστυχώς ο φρουρός που ήταν εκεί κοντά καταλαβαίνει τι γίνεται και του εξηγεί και κείνος ηρεμεί. Έμεινα πάνω από τρείς ώρες μέχρι να βγεί ο Μίκης και να φύγουμε. Έξω η ατμόσφαιρα σε όλο το κέντρο της Αθήνας ήταν αποπνικτικό από τους τόνους χημικών και τις φωτιές, αλλά εγώ επιτέλους ανάσαινα καθαρό αέρα!
Πολλά και άκρως αντίθετα μεταξύ τους συναισθήματα παρέλασαν μέσα μου όλες εκείνες τις στιγμές. Από το δέος, τον θαυμασμό, την υπερηφάνια για τη λεβεντιά και το μεγαλείο της ψυχής αυτών των δύο ζωντανών Ελληνικών συμβόλων, στην αηδία, την οργή, και το σίχαμα από ψυχές στεγνές από συναισθήματα παγωμένες και μαύρες!! Έξω από την βουλή έζησα στιγμές που με έκαναν υπερήφανο, που μύριζαν Ελλάδα, μέσα έζησα στιγμές που με πλήγωσαν σαν Έλληνα, στιγμές που απλώς ... μύριζαν.
https://youtu.be/RpF56RMkQRY

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ.

Σάββατο πρωί φτάνω στο σπίτι του Μίκη. Με περιμένει στο γνωστό γραφείο. Θυμάμαι την '' εισβολή '' που είχα κάνει στο ίδιο γραφείο μερικούς μήνες πρίν, τον Αύγουστο του 2011, όταν του μετέφερα τις φωνές απόγνωσης των κατοίκων του Καστελορίζου, τις σοβαρές καταγγελίες που αφορούσαν τον δήμαρχο ο οποίος με απαράδεκτες ενέργειες εξωθούσε πολλούς κατοίκους να φύγουν από το νησί. Προσπαθούσα για μέρες να κλείσω ραντεβού με τον Μίκη χωρίς καμία επιτυχία. Έτσι ένα μεσημέρι πήρα την απόφαση και μετά την δουλειά πήγα στο σπίτι του απρόσκλητος! Επιφανούς 1! Χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε μία κυρία και πρίν προλάβει να μου πεί οτιδήποτε την ρώτησα εάν είναι ο Μίκης μέσα. Μου απάντησε καταφατικά, της είπα πως είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να τον δώ αμέσως. Χωρίς άλλες κουβέντες με οδήγησε στο γραφείο του. Δεν θα ξεχάσω το έκπληκτο βλέμμα του Μίκη όταν με είδε να εισβάλλω απρόσκλητος! 
''Είμαι ο Βήχας και θέλω να μιλήσουμε για το Καστελόριζο'' του είπα χωρίς να χάσω χρόνο. Εκείνος ήταν με τον Νότη Μαριά και ετοίμαζαν την ομιλία του στην Βέροια. Μόλις του το είπα λέει ο Μίκης στον Μαριά: << η Βέροια μπορεί να περιμένει, προηγείται το Καστελόριζο >> και κλείνει τον φάκελο που είχε μπροστά του και συζητήσαμε για πολύ ώρα για το Καστελόριζο.
Αυτή τη φορά δεν μπήκα απρόσκλητος ως εισβολέας! 
Είχα έρθει για να εξετάσω την κατάσταση της υγείας του Μίκη, εάν του επέτρεπε να κατέβει την επομένη στο Σύνταγμα και να σχεδιάσουμε όλο το πλάνο της επόμενης μεγάλης μέρας. Μόλις τελείωσα την εξέταση και καθήσαμε στο γραφείο του με ρωτάει με κείνο το χαμόγελο του αιώνιου παιδιού:
 << ετοιμοθάνατος; >>
<< ετοιμοπόλεμος! >> του απαντώ και τα μάτια του άστραψαν με μιας.
Έμεινα περίπου επτά ώρες! Επτά ώρες που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου! Κάποια στιγμή του λέω πως αύριο θα είναι επικίνδυνα και πως είναι πολύ πιθανό να ρίξουν χημικά τα Ματ. Και τότε με κοιτάει και μου λέει:
 << είναι πολύ πιθανό αλλά  δεν με ενδιαφέρει ακόμη και εάν με σκοτώσουν αύριο. Πιστεύω πως νεκρός θα προσφέρω πιό πολλά στην χώρα απ' ότι ζωντανός. >>
Και συνεχίζει:
<< φαντάζεσαι να με σκοτώσουν αύριο; Θα ξεσηκωθεί όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος! Γι αυτό σου λέω, νεκρός θα προσφέρω πιό πολλά. >>
Όση ώρα μιλούσε τον έβλεπα, ήταν δίπλα μου, αλλά ένιωθα πως ήταν κάπου αλλού, πατούσε στην γή αλλά εγώ τον ένιωθα να πετάει πάνω απο την γή. Ενστικτωδώς άρχισα να τον βιντεοσκοπώ με το κινητό μου. Ήθελα να καταγράψω και κάπου αλλού πέραν της μνήμης μου αυτό που ζούσα εκείνη την στιγμή! Και κατέγραψα την περίφημη φράση του. 
<< εάν αποφάσιζε η Σπίθα ή ο Σύριζα πως αύριο έπρεπε να θυσιαστώ ευχαρίστως θα θυσιαζόμουν! >>
Κάποια στιγμή μπαίνει στο γραφείο η γυναίκα του η Μυρτώ ανήσυχη. << τι έμαθα Μίκη θα κατέβεις αύριο στο Σύνταγμα, είναι αλήθεια; >> 
<< τι λές Μυρτώ μου, είσαι καλά, είμαι εγώ για διαδήλωση; >>
<< είπα και γώ! >> είπε εκείνη και έφυγε καθησυχασμένη από το δωμάτιο.

Το σχέδιο στο οποίο καταλήξαμε για την επόμενη μέρα έχει ως εξής: εγώ με τον ιατρικό μου σάκο θα τους περιμένω μπροστά στην Βουλή. Ο Μίκης θα ξεκινήσει με το αυτοκίνητο και στην διαδρομή θα πάρει και τον Γλέζο και με τους δύο θα συναντηθούμε μπροστά στην Βουλή. Εκεί θα κατέβει και ο Τσίπρας και όλοι μαζί θα μπούμε στην Κοινοβούλιο. 

Εντολή ΕΛ.ΑΣ.: «Χτυπήστε τις ελληνικές σημαίες»

Εντολή ΕΛ.ΑΣ.: «Χτυπήστε τις ελληνικές σημαίες»
Τις τελευταίες ώρες κυκλοφορεί η είδηση στο διαδίκτυο πως την παραπάνω εντολή έχει δώσει η ηγεσία του υπουργείου προστασίας του πολίτη προς τις αστυνομικές δυναμεις για τις κινητοποιήσεις του τριημέρου! Αν αυτή η είδηση αληθεύει τότε απέναντι μας έχουμε επίσημα κατοχική κυβέρνηση!
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Με τον Μίκη και τον Γλέζο στο Σύνταγμα!

Πρίν από λίγο μου μεταφέρθηκε από το περιβάλλον του Μίκη η επιθυμία να τον συνοδεύσω ως γιατρός, τον Μίκη και τον Γλέζο, στην μεγάλη διαδήλωση της Κυριακής στο Σύνταγμα. Μια πρόταση άκρως τιμητική! Φυσικά δέχτηκα!