Η ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ Ilia Christakou. ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ! Μια κοινωνική κλινική στην Ελλάδα, εξετάζει ασθενείς που χάνουν την δωρεάν – ιατροφαρμακευτική - κάλυψη Το Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού είναι ένα από τα περίπου 40 ( κοινωνικά ) ιατρικά κέντρα που λειτουργούν στην Ελλάδα, για τη θεραπεία ασθενών που έχουν χάσει την κοινωνική ασφάλιση. Οι Έλληνες χάνουν την κάλυψη όταν είναι – για περισσότερο από - ένα χρόνο άνεργοι. Επί του παρόντος, περίπου ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι στην Ελλάδα δεν έχουν πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας
Πέντε άνθρωποι περιμένουν στη ρεσεψιόν, ενώ οι διοικητικοί ( υπάλληλοι) ανοίγουν τα chips ( κομπιούτερς) και ελέγχουν τις επικείμενες επισκέψεις. Κανένας από αυτούς ( τους ασθενείς ) δεν έχει δωρεάν ιατρική κάλυψη. Στο δημόσιο σύστημα υγείας στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Ισπανία, οι άνθρωποι θα χάσουν την κάλυψη σας, όταν το διάστημα που είναι άνεργοι διαρκεί περισσότερο από ένα χρόνο. Και σαν να μην ήταν αρκετό το δράμα της ανεργίας στη χώρα, τα ιατρικά συνδικάτα εκτιμούν ότι σήμερα σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Με χωρίς ασφάλιση και συχνά χωρίς τους οικονομικούς πόρους για να πληρώσουν μια ιδιωτική επίσκεψη, τα φάρμακα για τη θεραπεία ή ακόμη και χειρουργική επέμβαση, ορισμένοι από αυτούς τους πολίτες είναι εγκλωβισμένοι και η υγεία τους απειλείται.
Ο Γιώργος Βήχας, ένας βετεράνος γιατρός καρδιολόγος του ΕΟΠΥΥ - ο μεγαλύτερος πάροχος Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας στην Ελλάδα, άρχισε να αντιλαμβάνεται .: "Μερικοί από τους ασθενείς μου σταμάτησαν τις επίσκεψεις τους ( σε μένα ) επειδή έχασαν την κάλυψή τους και δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά τις διαβουλεύσειςμε το γιατρό ή τα φάρμακα που συνταγογραφούναι», εξηγεί. Με την πρόσκληση στους ώμους του, αποφάσισε να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει και άλλους που ήταν χωρίς ασφάλιση. Έτσι, ήταν που του ήρθε η ιδέα της δημιουργίας της κοινωνικής κλινικής, όπου μαζί με άλλους επαγγελματίες υγείας, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εθελοντές. Δύο χρόνια αργότερα, η ιδέα αυτή είναι μια πραγματικότητα. Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, το οποίο βρίσκεται σε μια πρώην αμερικανική στρατιωτική βάση σε αυτή την πόλη, εξυπηρετεί σήμερα κατά μέσο όρο 70 άτομα την ημέρα. "Οι περισσότεροι από αυτούς - λέει ο Βήχας-είναι μεσαία τάξη ανθρώπων που πριν από ένα χρόνο είχε μια πολύ αξιοπρεπή ζωή, αλλά έχασαν τη δουλειά τους". Ο ιατρός καλεί έναν από τους πέντε ασθενείς που περιμένουν στην υποδοχή της κλινικής. Γκοβόστης Σταμάτης, μπάρμαν στο επάγγελμα και άνεργος για πέντε χρόνια, μπαίνει στο γραφείο. Υποφέρει από σακχαρώδη διαβήτη και χρειάζεται καθημερινή θεραπεία και ιατρικές εξετάσεις τακτικά. "Χωρίς τη βοήθεια της κλινικής τώρα θα ήμουν νεκρός », λέει,ενθυμούμενος την ημέρα, που " Με αμηχανία, αποφάσισα να πάω στο Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού». Τα επίπεδα του σακχάρου του ήταν τόσο υψηλά που θα μπορούσαν να του προκαλέσουν κώμα, και τον μετέφεραν εσπευσμένα στο κρατικό Νοσοκομείο ΣΩΤΗΡΙΑ. Εκεί έγινε δεκτός, αλλά όταν ο υπάλληλος του οικονομικού τμήματος τον ρώτησε πώς θα πληρώσει τα φάρμακα του ένοιωσε παγιδευμένος. «Δεν είχα δουλειά και δεν είχα χρήματα και ο Δρ Βήχας αναμείχθηκε προσωπικά για την επίλυση της κατάστασης», λέει ο Γκοβόστης. Μερικές φορές είναι οι ίδιοι οι γιατροί και οι εθελοντές που παίζουν το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ των ασθενών και του γραφείου της οικονομικής διαχείρισης των νοσοκομείων. Σε ακραίες περιπτώσεις, έχουν φτάσει στο σημείο να συνοδεύουν τους ασθενείς τους στο φαρμακείο και να πληρώνουν από την τσέπη τους τα φάρμακα.
Ο χώρος -όπου τώρα ο γιατρός εξετάζει τον κ. Γκοβόστη- ανήκει στο κράτος. Ήταν "προς πώληση" και είχαν σκεφτεί για εκεί την οικοδόμηση ενός καζίνο, αλλά μετά που ο Γιώργος Βήχας μίλησε με το δήμαρχο του Ελληνικού, το μέλλον της – πρώην αμερικανικής- βάσης άλλαξε. Η κλινική είναι πλέον ευρέως γνωστή στην πόλη και ο Δήμος καλύπτει τα διάφορα λειτουργικά της έξοδα. Από την άλλη πλευρά, το υλικό, από τα έπιπλα μέχρι τα τεχνικά μέσα της ιατρικής ομάδας ( ομάδας υγείας κατά το άρθρο ), έχουν επιτευχθεί χάρη στις δωρεές από επαγγελματίες ( γιατρούς) του ιδιωτικού τομέα που μετά τη συνταξιοδότηση τους τα παραχώρησαν στην κλινική.
Με βάρδιες και με ένα πρόγραμμα που να ταιριάζει στη διαθεσιμότητά τους ( ελεύθερο χρόνο) περίπου 230 εθελοντές -90 από αυτούς ιατρικού προσωπικού - συμμετέχουν σε αυτή την πρωτοβουλία. Οποιαδήποτε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη, από την απάντηση των κλήσεων, ταξινόμησης των ναρκωτικών ή τη διαχείριση της ιστοσελίδας, για τη μεταφορά υλικού. Ένας από αυτούς τους εθελοντές, η Ελένη ΓΕΡΑΚΑΡΗ, σπούδασε οικονομικά και στον ελεύθερο χρόνο της πηγαίνει στην κλινική για να βοηθήσει με τις υπηρεσίες επικοινωνίας και επισκέψεων δημοσιογράφων. Μιλώντας τέλεια αγγλικά εξηγηθεί ως «ο αριθμός των ασθενών έχει αυξηθεί δραματικά τους τελευταίους μήνες, για το λόγο αυτό έχουν πολλαπλασιαστεί και ο αριθμός των δωρεών και των εθελοντών έχουν προχωρήσει περισσότερο." Ένας άλλος –εθελοντής - ο Πάνος Παπαδόπουλος, είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση των φαρμάκων, εξασφαλίζει ότι δεν έχουν λήξει, τα ταξινομεί, τα διαγράφει από τον κατάλογο και ενημερώνει την ιστοσελίδα για το υλικό που χρειάζονται. "Το δωμάτιο όπου κρατάμε τα φάρμακα είναι το καμάρι της κλινικής μας, στην αρχή, έτσι είχαμε μόνο ένα ντουλάπι, και τώρα, το δωμάτιο είναι γεμάτο», λέει ο Πάνος. Εν τω μεταξύ, η Ελένη σημειώνει με ικανοποίηση πως έρχεται μια νέα παρτίδα φαρμάκων σε πλαστικές σακούλες, οι οποίες είναι ιδιαίτερα βρεφικά προϊόντα διατροφής. "Παρέχουμε βοήθεια σε βρέφη από εκατό οικογένειες. Έχει επιτευχθεί στην περίπτωση κατά την οποία ένα δημόσιο νοσοκομείο μείνει με ένα νεογέννητο έως ότου η μητέρα γεννήσει να τους προμηθεύει με τα χρήματα», λέει η Ελένη, ενώ είναι οι τσάντες συσσωρεύονται στο έδαφος.
Οι περιπτώσεις αυτές δεν έχουν περάσει απαρατήρητες από το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο σήμανε τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τους κινδύνους της λιτότητας, ειδικά όταν το δικαίωμα πρόσβασης στη δημόσια υγεία Η έκθεση αναφέρεται σε μια «κρίση για την υγεία και την ανθρωπιστική που όλο και περισσότερο επηρεάζουν τους ανθρώπους, κυρίως άνεργους, μετανάστες, πρόσφυγες, γυναίκες και παιδιά» και τονίζει ότι η κατάσταση είναι «ιδιαίτερα ανησυχητική για τις έγκυες γυναίκες που δεν έχουν ιατρική κάλυψη και δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τα έξοδα μεταξύ 800 και € 1200 που ζητούν τα νοσοκομεία μετά τον τοκετό. " Ο ρυθμός δεν σταματά στην κλινική. Ενώ όλοι είναι ευχαριστημένοι με τη δουλειά που έχουν κάνει και κάνουν κάθε μέρα, υπάρχει η πεποίθηση ότι η κλινική δεν θα υπάρχει για πάντα. "Ελπίζουμε ότι αυτό το κέντρο δεν είναι ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο, αλλά ένα παράλληλο σύστημα υγείας," λέει ο Δρ Βήχας. Τώρα στην αίθουσα αναμονής είναι μόνο τέσσερα άτομα, ενώ από το ιατρείο του οδοντιάτρου καλούν τον επόμενο ασθενή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου