ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Η ιστορία μας προσφέρει αρκετά παραδείγματα ανυπακοής. Ένα από τα πιο κλασικά παραδείγματα το έχει δώσει ο Σοφοκλής με την «Αντιγόνη» του, η οποία προτιμά το θάνατο, από το να πάει κόντρα στη συνείδησή της αλλά κυρίως στον Θείκό νόμο, που θέλει τον ενταφιασμό του αδελφού της.

Πιο πρόσφατα, ο Henry David Thoreau έγραψε για την ανυπακοή, χαρακτηρίζοντάς την ως ηθικό καθήκον του πολίτη, σε μια ανήθικη εποχή.
Στη σημερινή εποχή, που είναι κατεξοχήν ανήθικη, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι ο κανόνας, και όπου τα μεγάλα συμφέροντα κυριαρχούν σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής, πάρα πολλοί άνθρωποι προτιμούν την ανυπακοή, παρά να συμβιβαστούν με κάποιο νόμο, που τους φαίνεται ανήθικος. Το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. Η Αντιγόνη υπάρχει δηλαδή και σήμερα. Και αυτό είναι καλό. Άλλωστε οι περισσότεροι από αυτούς που επιλέγουν την ανυπακοή, είναι συγχρόνως και οπαδοί της μη βίας. Σκοπός τους είναι η δημοσιοποίηση ενός άδικου μέτρου ή νόμου, έτσι ώστε να ενημερωθούν οι πλατιές μάζες, και ίσως να κινητοποιηθούν και αυτές, εγκαταλείποντας τον άνετο καναπέ και αντιδρώντας εμπράκτως. Ένας άλλος στόχος είναι να φτάσουν στα δικαστήρια, όπου εκεί και θα κριθεί τελεσίδικα η «νομιμότητα» ή μη, ή η συνταγματικότητα ενός άδικου για αυτούς νόμο.
Ο Ηράκλειτος στο ίδιο πνεύμα με την Αντιγόνη μας '' φωνάζει'':
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ..ΤΟΝ ΘΕΙΚΟ!!
''Εκείνοι που μιλούν με νου πρέπει να στηρίζονται σ' αυτό που είναι κοινό στα πάντα, όπως ακριβώς μια πόλη πρέπει να στηρίζεται στο νόμο της, και με περισσότερη δύναμη ακόμα. Γιατί όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται από τον ένα, το θεϊκό· γιατί αυτός κυριαρχεί όσο ακριβώς θέλει, επαρκεί για τα πάντα και περισσεύει'' . (Ηράκλειτος , Ο Λόγος και το Εν) .
Καί ο Ησίοδος επίσης στο ίδιο πνεύμα:
''Όταν οι νόμοι εφαρμόζονται δίκαια σε γηγενείς και ξένους , χωρίς να παραβιάζεται ποτέ το δίκαιο , τότε η πολιτεία ευημερεί και οι πολίτες της ευτυχούν'' . (Ησίοδος από Άσκρη Βοιωτίας 8ος αι. π.χ.)
ΠΛΑΤΩΝΑΣ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Οι νόμοι είναι η ψυχή της πόλεως όπως το σώμα που στερείται την ψυχή πέφτει έτσι και η πόλη που δεν έχει νόμους καταλύεται* . (Πλάτωνας) .

*Το άτομο δεν ανήκει στον εαυτό του αλλά στο κοινωνικό σύνολο και ότι ανήκει στο άτομο και αυτό ανήκει στο σύνολο* . (Πλάτωνας) .

*Η ατιμωρησία κάνει τον κακό ακόμη χειρότερο* . (Πλάτωνας) .

*Όταν ο Θεός επιθυμεί να ευνοήσει μια πόλη , βάζει σε αυτήν καλούς πολίτες όταν δε , επιθυμεί να την καταστρέψει , αφαιρεί από αυτήν τους καλούς πολίτες της* . (Πλάτωνας) .

*Ο Νόμος έχει σαν αποστολή του να οδηγεί τον κόσμο στο σωστό δρόμο , όπως οδηγούν οι γραμμές στη γραφή τα μικρά παιδιά* . (Πλάτωνας) .

*Είναι ανάγκη να θέτουν Νόμους οι άνθρωποι και να ζουν σύμφωνα με αυτούς . Αλλιώτικα οι άνθρωποι δεν διαφέρουν από τα άγρια ζώα* . (Πλάτωνας) .

*Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τους καλούς Νόμους μιας Πολιτείας , καθώς τότε πλούσιοι και φτωχοί είναι ίσοι απέναντί τους . Και στην περίπτωση που ο φτωχός έχει δίκιο δεν το χάνει καθώς νικά τον πλούσιο . (Πλάτωνας) .
<< Αυτή μεν ούν η δικαιοσύνη ου μέρος αρετής, αλλ’ όλη αρετή εστιν>>(Αριστοτέλης)

Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης δεν ενθάρρυναν την υπακοή σε αυταρχικά πολιτεύματα και σε τυραννικούς νόμους, ή αλλιώς σε ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ!. Εξάλλου αυτά δεν μπορούν να παρά να εξασφαλίζουν την ηδονή λίγων ατόμων ή των ηγετών κι όχι την ευδαιμονία των πολιτών. Μας καλούν να σκεφτούμε τον τρόπο που οικοδομείται η δημοκρατική κοινωνία και η συνοχή της. Οι νόμοι είναι υποχρεωτικοί κανόνες που διασφαλίζουν την δικαιοσύνη, την αρμονία και την ευημερία.
Η αριστοτέλεια ευνομία και δικαιοσύνη, δεν είναι ένας μηχανισμός κρατικής επιβολής, αλλά εντάσσονται σε ένα σύστημα αξιακής εξύψωσης της κοινωνίας. Η κοινωνία που οδεύει στην κατάκτηση της αρετής σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο με οδηγό την αρχή της μεσότητας. Οι νόμοι σε μία τέτοια κοινωνία είναι τα δεοντικά προτάγματα που σκοπούν στη Δικαιοσύνη.
«Είμαστε καταδικασμένοι σε ελευθερία» επέμενε ο Ζαν-Πολ Σαρτρ.
Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξει ελευθερία και δημοκρατία όταν το νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Οταν το δίκαιο του ισχυρού αποτελεί νόμο. Οταν η φτώχεια -η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας- εξαθλιώνει ολόκληρη την κοινωνία. Οταν το κοινωνικό περί δικαίου αίσθημα δοκιμάζεται και προκαλείται βάναυσα. Οταν η αποκρουστική μάσκα της εξουσίας ασύστολα βαφτίζει τη βία της νόμο και την «αντίστασή» μας έγκλημα. Οταν τα κοινωνικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται σαν κόστος κι όχι αξία. ΟΠΩΣ ΤΟ ΙΕΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ!
Οταν η υποτίμηση κι ο βιασμός της ανθρώπινης νοημοσύνης και γλώσσας γίνεται άθυρμα των κρατούντων, και μύρια τόσα «όταν» όσες και οι αιτίες ανυπακοής...
Δεν μπορείς να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου, υποστηρίζουν αυτοί που νομοθετούν και εξουσιάζουν. Ναι.... Μπορείς, όμως, να πάρεις τη ζωή σου κι αυτό, σίγουρα, δεν μπορεί να σου το απαγορέψει κανείς...
Η ανυπακοή, στα μάτια οποιουδήποτε έχει διαβάσει Ιστορία, είναι αρχέγονη ανθρώπινη αρετή. Διά της ανυπακοής γεννήθηκε η πρόοδος, διά της ανυπακοής και διά της εξεγέρσεως» ευαγγελίζεται απ' τις κοιλάδες της αιωνιότητας ο λυρικός και διαχρονικός Οσκαρ Ουάιλντ, αποστάζοντας αιώνων Ιστορία. Ακόμα κι ο σύγχρονός του Μαχάτμα Γκάντι, στον αγώνα του για εθνική ανεξαρτησία, στην ανυπακοή, κυρίως, στήριξε την περί «μη βίας» φιλοσοφία του. Με τον δικό του ποιητικό οίστρο προλάλησε κι ο παγκόσμιος δραματουργός Ουίλιαμ Σέξπιρ: «Δεν θα ήταν αυτοί λύκοι, αν εμείς δεν ήμαστε πρόβατα». Στην ίδια ρότα κι ο αμερικανός καθηγητής-ιστορικός Χάουαρντ Ζιν: «Η δημοκρατία υφίσταται τότε μόνο που το κίνημα των "κάτω" έρχεται με δύναμη κι αποφασιστικότητα για να ισορροπήσει κάπως τις ανισότητες και αδικίες των "πάνω''
Συμπερασματικά, θα λέγαμε πως η πολιτική ανυπακοή μπορεί να γίνει κατανοητή όταν ελλείπει η δημοκρατική νομιμοποίηση του νομοθετικού σώματος ή όταν έχει απενεργοποιηθεί η θεσμοθετημένη διαδικασία θέσπισης κανόνων δικαίου. Επιπλέον, σε περιπτώσεις που υπάρχει προσβολή της ζωής, της προσωπικότητας, της αξιοπρέπειας του ανθρώπου κι όταν μόνιμα υφίστανται ακραίες ανισότητες στην απόλαυση των ατομικών δικαιωμάτων και την εφαρμογή της κρατικής εξουσίας, ενώ έχουν εξαντληθεί όλα τα θεσμικά μέσα διεκδίκησης. Παράδειγμα ο αποκλεισμός από την πρόσβαση στην ΔΩΡΕΑΝ Δημόσια υγεία, αλλά και σε αλλα όπως, η απαλλοτρίωση ή επίταξη της μοναδικής κατοικίας ή όσων έχουν πραγματική αδυναμία να πληρώσουν φόρους.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΗΧΑΣ